Η γειτονιά μου μοσχοβολάει και πάλι από το άρωμα των ψημένων μπισκότων του Παπαδόπουλου που τόσα χρόνια σκεπάζονταν από τα δηλητήρια των καμένων καλωδίων και σκουπιδιών.Οι γείτονες μου ανοίγουν τα παράθυρα τους και βγαίνουν να καθίσουν στα σκαλοπάτια τους.
Τα γειτονόπουλα μου κάνουν ξανά ποδήλατο στους δρόμους και παίζουν στον πεζόδρομο της Δήμητρος.
Από τα μπαλκόνια μας λείπει η μουτζούρα και η μαύρη κολλώδης ουσία που κάλυπτε τα πάντα.
Ο αέρας που αναπνέουμε δεν είναι βαρύς και αποπνικτικός.
Αλιφιεράκη Αναστασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου